Drank, sigaretten en spuitverf

Gisteren was ik bij Bunnings, de Gamma van Nieuw-Zeeland, en daar deed ik een ontdekking waar ik nog steeds ondersteboven van ben. Het is hier in Nieuw-Zeeland bij wet verboden spuitbussen verf te verkopen aan personen onder de 18 jaar. Omdat het vooral jongeren zijn die normaal gesproken graffiti achterlaten, is er besloten dat de spuitverf in de winkel achter slot en grendel opgeborgen staat. Wanneer je spuitverf wilt kopen, moet je een medewerker vragen die het slot voor je open maakt. Dit wel pas nadat je jezelf gelegitimeerd hebt en daarmee bewezen hebt dat je de leeftijd van 18 jaar bereikt hebt.

Het verkrijgen van je rijbewijs is hier ook heel anders geregeld. Het eerste dat je daarvoor moet doen, is het aanvragen van je learner license. Hiervoor moet je minimaal 16 jaar oud zijn en een theorie-examen met succes afleggen. Praktijklessen van rijscholen, daar doen ze hier niet aan. Vanaf het moment dat je je learner license hebt, mag je autorijden, het liefst zo veel mogelijk. Er moet echter altijd een supervisor met een volledig NZ rijbewijs naast je zitten en diegene moet dit rijbewijs tenminste 2 jaar hebben; een van je ouders bijvoorbeeld. Je mag passagiers vervoeren als je supervisor daarmee instemt. Vervolgens kun je je restricted licence halen. Hiervoor moet je minimaal 16,5 zijn en je learner’s license minimaal een half jaar hebben. Om je restricted licence te halen, moet je een praktijktest afleggen. Als je slaagt, dan mag je zonder supervisor rijden, maar niet tussen 22.00 uur en 05.00 uur. Daarnaast mag je geen passagiers meenemen, tenzij je een supervisor mee hebt. Vanaf je 18e kun je dan je full licence krijgen; als je een advance driving skill course hebt gedaan, kan het zelfs al vanaf 17,5. Hiervoor moet je dan een wat uitgebreidere praktijktest afleggen.

Met andere woorden; je mag in Nieuw-Zeeland volledig zelfstandig autorijden vanaf je 16e (tussen 05.00 en 22.00 uur dan) en als je je best doet mag je vanaf je 17e op elk moment, volledig zelfstandig en zonder aanvullende voorwaarden autorijden. Maar je moet wachten totdat je 18 bent voordat je een bus spuitverf mag kopen! Dat het vooral jongeren zijn die auto-ongelukken veroorzaken is hier blijkbaar geen issue; graffiti door jongeren is blijkbaar een veel groter probleem! Persoonlijk vind ik dit toch wel een curieuze situatie.

Tot slot wil ik jullie nog even vertellen over vorig weekend. Inmiddels ben ik vooral bezig met het schrijven van mijn stageverslag en mijn reflectieverslag en daarnaast sleutel ik alvast wat aan mijn presentatie. Het maken van die verslagen is niet per se mijn favoriete bezigheid en ik besloot er dan ook even tussenuit te gaan. Vorig weekend was het voor het eerst in tijden weer eens heerlijk weer en ik had nog een aantal bustrips over van mijn reis naar het zuidereiland. Ik had toen met opzet toeristenhotspots Taupo en Rotorua overgeslagen, omdat die relatief dicht bij Hamilton liggen; met nog slechts vier weken tot mijn terugreis naar Nederland werd het hoog tijd voor een bezoek!

Op vrijdagavond ben ik met de bus naar Rotorua gegaan. Rotorua ligt in een geothermisch actief gebied en is daarnaast een van de plaatsen waar de Maoricultuur prominent vertegenwoordigd is. Nu heb ik met dat laatste niet zoveel gedaan, maar met dat eerste des te meer! Op zaterdagochtend ben ik door de stad gelopen en een van de plekken waar ik kwam was het Kuirau park. Dit park is eigenlijk een groot grasveld met her en der groepjes bomen en struiken, begrensd door een houten hekwerk. Op deze plekken vind je borrelende modder, kokend water dat de oppervlakte bereikt en stoompluimen die door de wind worden meegevoerd. En dat gewoon in de stad; heel bijzonder! Een stukje verderop ligt Ohinemutu; het begin van Rotorua. Daar hoor je het borrelen in putten, komen rookpluimen uit achtertuinen en kwam er zelfs water tussen de klinkers van de straat door borrelen! Al dit geborrel en gesis zorgt ervoor dat er vrijwel constant een zwavellucht in de stad hangt; hoewel vaak als onaangenaam ervaren, vond ik het wel meevallen. Aan de andere kant van de stad ilggen de Government gardens; een statig vakwerkgebouw met daarvoor bowlingfields, waar bejaarden bowling spelen; een plaatje uit het koloniale tijdperk.

In de middag ben ik naar met de shuttle naar Wai-O-Tapu gegaan, een stukje ten zuiden van Rotorua. In dit park vind je een heel scala aan gekleurde poelen en meren, kraters waar stoom uit komt en borrelende modder. Uiteraard heeft elk plekje zijn eigen naam, waaronder de Devil’s inkpots en Devil’s bath. Die namen hoeven dan voor mij niet zo, maar het geheel was wel erg indrukwekkend! Groene meren, gele poelen, oranje afzettingen, sintelterrassen en noem maar op; heel tof! En een mooie plus was dat het toeristenseizoen inmiddels aardig voorbij is, waardoor het lekke rustig was. Vlakbij Wai-O-Tapu stopten we ook nog bij een grote, borrelende modderpoel; erg bijzonder om te zien.

Daarna ben ik naar Taupo gegaan. Deze plaats, wat ten zuiden van Rotorua, ligt aan een groot meer en het uitzicht is erg goed met een aantal bergen en vulkanen in de verte. De stad zelf is niet zo heel bijzonder, maar een mooie wandeling langs een kraakheldere Waikato river bracht me naar de Huka Falls. De Waikato is de enige afwateringsrivier van het grote Lake Taupo (600 km2) en op een bepaald punt moet het water zich door een nauwe doorgang van harder gesteente persen, wat een erg mooi plaatje oplevert!