Spiegeltje spiegetje...

En we gaan stug door; ik kan nog minstens vier blogs vullen met mijn reisavonturen en ook daarna heb ik alweer het een en ander ondernomen, dus ik heb besloten de intervallen tussen mijn blogs voor nu even n te korten tot hooguit een paar dagen.

Na mijn bezoek aan Nelson en Abel Tasman park, werd het tijd om verder naar het zuiden te gaan en wel helemaal tot aan Fox Glacier. Met ongeveer tien uur reistijd was dit de langste bustrip die ik tijdens mijn reis zou maken, maar ik moet zeggen dat het goed te doen was. Het landschap was –ik zou haast zeggen ‘zoals gewoonlijk’ – indrukwekkend en onderweg werd er onder meer voor een half uur gestopt bij Punakaiki, een plaatsje aan de westkust dat vooral bekendstaat om de zogenaamde Pancake Rocks. Deze gelaagde rotsformaties aan de kust zien er bijzonder uit en bevinden zich in een verder ook mooie setting met de zee en de bergachtige kust.

Eenmaal aangekomen in Fox Glacier Township, vlakbij de eigenlijke gletsjer, werd ik voor de deur van het hostel afgezet. Wel zo prettig, aangezien ik die ochtend m’n teen flink had gestoten aan de douchebak. Hoewel ik een krakend geluid meende te horen, zag het er in eerste instantie niet slecht uit, maar ’s avonds bleek het goed paars te zijn geworden. Als ik het nu vergelijk met mijn andere voet, dan valt het wel op dat de vorm wat veranderd lijk te zijn. Gelukkig ging het de dag erna een stuk beter en met een paar stevige schoenen aan ging het wandelen bijzonder goed.

In de middag besloot ik naar de gletsjer te wandelen, een wandeling van ongeveer 1,5 uur vanuit het dorpje. De route leidt door een bosachtige omgeving, waarna je ineens in een soort vallei terecht komt. Hier stroomt een zilvergrijze, troebele rivier doorheen en wanneer je stroomopwaarts loopt, kom je bij de gletsjer uit. Hoewel ik graag de gletsjer zelf op was gegaan onder begeleiding van een gids, vond ik 75 euro voor drie uurtjes begeleid wandelen toch een beetje veel van het goede. Zeker omdat je op eigen gelegenheid ook aardig dichtbij kon komen en een prachtig uitzicht had!

Nadat ik terugkwam bij het hostel heb ik even vlug wat gegeten, voordat ik vertrok voor mijn tweede flinke wandeling van die dag, dit maal naar Lake Matheson. Dit meer is niet alleen gelegen in een mooie omgeving, maar biedt ook een bijzonder uitzicht op de bergen aan de andere kant van het dorp. Wanneer het windstil is, doet dit meer zijn bijnaam als ‘mirror lake’ zeker eer aan en het beste moment voor een bezoek is dan ook vlak voor zonsondergang. Na deze tweede wandeling van ruim drie uur vandaag, was het tijd voor wat welverdiende rust. Te meer ook daar ik de volgende ochtend alweer vroeg op moest; de reis ging verder en ik had voor vertrek eerst nog een skype-afspraak met Hoplieten (a.k.a. mijn dispuutsgenoten). Erg goed om hen weer te zien en te spreken!

Ps .Ik realiseerde me dat ik geen foto’s had toegevoegd aan mijn eerste reisblog, over New Plymouth en Mount Taranaki. Daarom enkele foto’s daarvan bij dit blog.